cerkak

Setan Sing Nyanding

(dening: Reni Anggraeni 2601412071)

Tetesing banyu udan,angin wengi san saya nggegiris ing ati uga suara gledek kang sumauran ana langit daadi awal kedadeyan iku. Minggu wengi tanggal 11 november 2001 minangka pambukaning carita kang gawe gegirising ati. Gubug kang ana ing ngisor wit pring gading dadi seksi ketemune anak menusa kang lagi nandang asmara.

Ning desa Gumawang kecamatan Kaliaji Tuban ana keluarga sing di dadekake sorotan, amarga keluarga iku di kenal elekke. Mbok Cas nglairake anak tanpa bapak, embuh ning endi lan sapa sing gawe nganti dadi anak ya ora ana sing mangerteni kecuali Mbok Cas dewe. kanggo nguripi anake sing ora duwe bapak iku dewekke kudu lunga buruh nyang sawah, pegawean apa wae dilakoni nandur pari,bibit,panen,ngepeki kacang utawa apa bae penting pawon kumebul. Saiki mbok Cas wis ora nom maneh ning uripe ora kaya biyen sing kelunta-lunta. Barang Lasmi wis prawan, Mbok Cas kari nampa duwit saka anakke bae, Lasmi dadi pembantu ana ing Jakarta. Setaun pisan narti nembe bali. Ning ana kabar kang gawe geger wis rong taun Lasmi ora bali nyang ngomah. Simbokke penyakiten ora nana sing ngrumat amarga ora duwe sedulur, paling mung tangga sing kulur lan melas sing ngrumati.

Yu Darmi lagi mijeti sikile Mbok Cas, wong loro dedongengan lan ngrasani Lasmi kapan baline, larane Mbok Cas wis ora patia parah saiki wis bisa di gawa jagok. Ning ngarep wit pelem ngarep omah wong loro lagi padha pijetan. Ana motor GL Pro mandeg , motor kui di tunggangi wong lanang siji heleman lan wong wedok nganggo klambi biru,rok sepan warna ireng nggendong bayi nganggo jarik kawung. Banjur sing wedok mudun,sing lanang isik ning duwur motor lan nyekelake tas gedhe, banjur tas mau diwenehake marang wong wedok sing gendong bayi.ora suwe wong wedo mau bukak dompet banjur maringi duwit marang wong lanang heleman mau. Suwi-suwi kok saya nyedaki wong loro sing lagi padha pijetan.

“mbok, aku bali……”

“lho kowe Las, kowe nggendong anake sapa?” pitakone Mbok Cas rada kaget.

“mbok ya kon mlebu disik aja ditodong ngono ta yu, anake bali ka ya” sambunge yu darmi.

Omongane yu darmi mau ana benere yen becike Lasmi mlebu ana ngomah disik sakdurunge ditakoni luwih akeh meneh. Barang wis tekan jero omah lan nyauri pitakonan sako mbokne,Lasmi ngakuni yen bayi lanang iku anake saka hasil hubungan gelap karo salahsijining priya.

Kanggo nutupi aib iku Lasmi ngaku yen bayi iku anak majikane sing lunga nyang ngendi banjur di titipake marang deweke. Tanggane pada percaya marang cerita karangane Lasmi iku, nganti bayi lanang iku saiki wis jaka lan duweni nama Prasetyo.

Beda maneh cerita saka keluarga kang apik banget , yen disawang saka ngendiwae keluarga iku harmonis lan tentrenm yaiku keluarga pak Rajito. Pak Rajito duwe anak lima,sing papat wadon lan lanange siji. Sing mbarep lanang jenenge Rahman saiki nyambutgawe ana jakarta dadi progamer ana salahsijining tv suasta, bayarane akih bisa nyukupi kebutuhan sekeluarga,yen adine Sinta uga wis nyambutgawe ana Surabaya dadi marketing ana perusahaan logam, adine maneh Desi uga wis nyambutgawe ana semarang. Sing nomor papat jejenge Tantilan sing terahir Risma isik  kelas loro Mts.

Sakbubare lulus SMK Tanti ora kaya kangmas mbakyune sing njaluk kuliyah utawa langsung golek gawean,  ning deweke milih ning ngomah ngrumati bapake sing wis sepuh. Lan ngrumati adine sing cilik amarga wis ditinggal deninng ibune nyang alam liya. Tanti wis ora weruh ibune kawit kelas 2 telu SMP, mula saiki wis ora kaget yen ngurusi kabeh kebutuan ana ngomah, ya termasuk ngurusi keuangan keluarga.tanti iku bocahe sopan, pengertian, ngerti marang kahanane keluarga, alim, seneng nyang musola. Saben wengi gaaweane muang ngaji bocah sing ana ning desane. Tanpa bayaran Tanti ngajari bocah-bocah cilik nganti ana sing lolos Mtq tingkat propinsi barang.

Ning nasib elek tumeka ing awake nalika lebar mulang ngaji bocah-bocah, kahanane udan gede kebeneran ora nana payung. Jarak saka ngomah tekan papan kanggo mulang ngaji bocah-bocah iku adoh. Wengi iku ana Prasetya liwat  gawa baang pirang-pirang mlakune kangelan merga gawa barang akih lan amung duwe tangan loro, Tanti sing pancen duwe sipat seneng tetulung ikuu banjur nyeluki Prasetio.

“kang pras, kok dewekan bae?”

“iya dik, e…. lha dene durung balik nganti wengi ngene?”  wangsulane Prasetio

“hee kang , rak ana payung ya tur wengi aku ora wani bali dewe”

“la kok nganti wengi, biasane jam sanga wis padha bubar, si ana acara apanan?” pitakonane Prasetio sing kangelan nahan barang kang ana ing tangane, banjur nyedaki Tanti lan nyelehke barang mau.

“mau nlatih bocah arep lomba nyang Surabaya kang”

“oalah yen ngono bali bareng aku bae piye? Iki tulung cekelna payunge aku sing gawa barange” ajakane Prasetio mantep karana kangelan gawa payung.

“oh kangono ya kang iya wis nak ngono, aku ya mesti digoleki bapak”

Ing tengahing dalan udan angin kenceng, akhire wong loro mutusna yen leren disik ning gubug ing ngisor wit pring gading. Embuh iprit utawa ana setan lewat ujug-ujug mak jenggelak Prasetio kelingan nalika mbokne mangsuli pitakone babagan bapakne, mboke cerita yen sejatine bapake Prasetio yaiku Rajito, ora liya ya bapake Tanti bocah ayu kinis-kinis kang ana ing jejre deweke.

Rajito biyen mula iya buruh bareng simboke Prasetio wong loro padha bae senenge. Saben mergawe bareng mangkat bareng mulih iya bareng, barang loro-lorone padha seneng lan wis nglakoni tumindak  kang ora becik. Rajito ora gelem tanggung jawab, karane deweke isin merga Lasmi anake wong ora duwe lan ora duwe bapak. Bedha kahanane karo keluargane sing terpandang,anake wong sugih lan mulya ana desa. Barang nglakoni iku Rajito lunga tanpa ana kabar, ning Lasmi lila legawa nalika keprungu Rajito bakal nikah karo randha sugih kampung sisih. Dee tetep ngrumati anak sing ora di akuni nyang Rajita tetep nyayangi lan ora ana dendam babarblas.

Prasetio kelingan cerita mbokne, dasare bocah iku tresna lan bekti banget nyang mbokne. Angen-angen kanggo balas dendam akhire ngajak bocah ayu iku kanggo nglakoni perkara sing ala, ya ora dinyana sing jenenge cah loro lanang wadon ana sepi,adooh wong kelakon.

Wis kacek telung wulan saka iku wong desa padha geger keprungu kabar tanti meteng ning jaba. Meteng ora duwe bojo.

Cerita Cupang

(Dening :Reni Anggraeni)

Olehe nangis wis rampung,wis mangsane kudu rampung. Sing dirumati saiki wis ora nana. Sing dirumat saben dina, dipakani,dijaga lan ditresnani. Ning tangis iku kudu dipungkasi karana yen ora dirampungi diarani wong ora waras.

Ratri mbukak Blackberry sing wernane abang ati iku banjur nulis “mas, adk nyuwun ngapunten. Kula boten saget njagi amanahe sampeyan”. Tulisan kuwi banjur dikirimake nyang kontak sing jenenge Mz Edo. Ning nganti suwi pesen iku dikirim during ana balesan saka Edo. Ya ora maido yen balese sui ngelingi Edo sing lagi ana kegiatan,deweke mahasiswa semester pitu sing lagi nempuh KKN ing saijining desa mula deweke nitipke cupange nyang Ratri pacare. Barng wis telung jam saka dikirime Blackberry abang ati iku muni “klentung” ikku tandne ana sms mplebu, dibukak bener ana sms balesan saka Edo,sing unine

“lho wonten napa dik?” balesan pertama saka Edo.

“adik ngapunten sampun lalai mas L”

“wonten napa ta? Ko mas malah bingung napa ingkang dimaksud?”

Ratri nulis balesan sing unine”cupange mati mas” banjur dikirimake nyang Edo, kaya padhatane suwi olehe Edo bales, karo mbas mbis nangis cupang sing ana toples cilik iku  diobah-obahna nanging cupang sing werna biru iku ora nana gerake maneh  ora kentekan akal cupang iku banjur digawa nyang kamarmandi deweke mikir sapa ngerti yen cupange di delehna ana bak mandi bias gerak maneh, ratri duwe angen-ngen menawa cupange iku semaput jalaran kurang udara uga kurang tempat olehe renang ana  toples cilik mau.

Ing jero penggalihe deweke ws was jalaran Edo ora balei ngnti suwi luwih saka telung jam, ora kaya biasane edo ora balesi sms nganti suwi kayangene. Ratri mikir yenEdo bakal  jengkelkrana cupang sing dititipke nyang Ratri mati. Padahal wis diwanti-wanti sakdurunge mangkat KKN yen dijaga paik-apik cupange iku , ora dipaido sebab cupang iku kesayangane Edo.

Jarum dawa wis tumuju ing angka telu lan jarum sing endek wis anaing angka rolas iku tandane yen wis jam telu sore, Ratri nembe kelingan yen jam telu ana kuliyah banjur cepet-cepet ganti klambi plyu gage nyang kampus nganti lali ora jungktan.

Bali saka kampus kok rame ana kos, “ana apa donge, matuh padha geger paling ana sing gawe kesalahan iki.”  Ora nyadar yen deweke sing salah langsung mplebu kamar bae.

“tri…. Tri…. Mene leh” suwarane mbak Dinar sing nyeluki Ratri.

“ana apa mbak?” jawbe Ratri sing lagi nyelehake tas ning duwur amben. Rari banjur metu saka kamar.

“cupangmu nhu… iki ing bak mandi. Ature mbak Dinar.

“ya Allah, sapa sing tega ndokokke cupangku ana bakmandi? Sing ngendokke sapa mbak sampean reti apa ora?”

“lho ya aku ora ngerti ta, sing cetha iki ambu cupang banyune sing atnggung jawab sapa?”

“heeh iku spa sing ndokokke cupangku nang bakmandi? Ndang tnggung jawab iki ya cupangku wis ora nana napase huhuhu….. “ ngomel-omel samba rembes Ratri.

“ ya ora ngerti aku dik” sambunge mbak Mira.

Assalamualaikum….

Suara salam saka  ngarep “walaikum salam” sing bali iku Dina. Dina banjur nimbrung ngomong.

“ealah Tri tri bukane kowe mau sing ndelehke cupang ning bakmandi, kan cupangmu wis mati, mau sing mewek ning kamar banjur nangisi cupang sapa? Sing jare bakal diputus nyang Edo sapa? Bocah kok pikun  isik nom wis pikun ko nak tuwa dadi apa?”

“masyaallah haa ding walah BB ndi BB ku?” Ratri kabyak nggoleki ponsele. Di delok ora nana balesan saka Edo. Pikirane nggambyang yen Edo jengkel banjur deweke di putu gara-gara cupang mati . BB diangkat banjur tanggan nari-nari ana pencetan lan goeki kontak jenenge Mz Edo laan di telpon. Dudu Edo sing jwab ning suara wong wadon ayu sing unine “pulsa anda tidak mencukupi untuk panggilan ini”.

Ealah tiwas wis nangis wis piker macem-macem, banjur tuku pulsa lan telpon pacare ning respon saka Edo ora kaya apa sing dipikirake Ratri ning mung “boten napa-npa lawong mpun takdire mati”.

Ratri among mpongo bingung,maksude Edo kuwi kepiye lawongan cupang sing dititipake nyang Ratri iku kon njaga, aja nganti mati. Ning jawaban saka Edo gawe bingunge Ratri. Jawaban sing ora dinyana-nyana lan ora dikira.

Pancen Edo iku wonge sabar, ora neko-neko. KKN wis bar saiki Edo bsli lan ketemu marang Ratri. Kaya padhatane wong loro omong-omongan sing didongeng ya kaya padhatane wong lanang lan wadon sing lagi pacaran. Edo nggawa bungkusan ana plastic werna ireng, plastic kui dibukak banjur kandha marang ratri “dik aku duwe sesuatu kanggo awakmu”

“napa mz” jawabe Ratri penasaran.

“ada deh hehe…” Edo ngecece

“hie napa?”  pitakone Ratri san saya penasaran.

Bungkusan ning plastic ireng iku banjur dibukak nanging isik di delikake amarga Edo kepingin gawe Ratri tambah penasaran.

“ditebak riyin a, isine napa jal?” Edo nggodani pacare sing biyasane muthungan iku, amerga Edo seneng yen pacare lagi muthung lan ngrundel dewe ning buri  sing samba ,manyun-manyun.

“halah napa? Paling gorengan ra?” Ratri wis mulai muthung , lambene ditekuk lan manyun.

“hie salah, boten ta yangarang”

“halah mbuh lah…..” Ratri wi pancen mutung.

“hehe… ampun muthung a ndakan elik nho niku wajahe”

“panncen elik salahe sapa gelem karo wong elik  sapa sing ngakon” Ratri mulai ngrundel dewe ning buri.

Wegahpacare muthung lan jengkel banjur bungkusan mau dibukak, isi saka bungkusan yaiku iwak cupang sing wernane kuning. Lenggak lenggoke cupang mau mirip kaya cupang sing biru wekke Edo sing wis dijaluk bali nyang Gusti.

“niki hadiah kangge adek, ampun ngambek nggih. Niki itung-itung gantuine si Buru” (buru iku jenenge cupang sing wernane biru duwene Edo sing mati pas dititipake marang Ratri).

“lho kok malah dihadiahi? Donge lak kula sing nyarutang cupang e mast a?” Jawabane Ratri sing kaget jalaran ora nyana yen bakal diwenehi cupang maneh karo pacare.

“ya inggih ta, riyin kan sampun ngrumati Buru  ning Buru kudu bali nyang gusti saiki ki gantine cupang kuning ayu kanggo sliramu” jawabane Edo.

Edo ngerti yen werna kesenangane Ratri iku kuning dadi paskebeneran lagi jalan-jalan ning pasar klewer, cedake panggon KKN e deweke weruh cupang sing lincah wernane kuning. Banjur dituku lan digawakake bali nyang kos. Sebenere Ratri iku bocah sing ora seneng ngingu kewan ning awit dititipi cupang Edo saiki malah remen ngingu kewan. Ning kose sakliyane ana cupang Ratri iya ngingu hamster. Janjane deweke seneng marang yuyu nanging kudu mikir ping pndho yen arepngingu yuyu jarene wedhi yen ngingu yuyu yen ana tuyul mplebu kos malah tempuhan bandhane kanca-kancane pada ilang.

Cupang kuning iku diwenehi jeneng “jene” dijaga , saben dina diwenehi pangan nangoing yen Ratri lagi budreg mikir tugas kadang iya lali telungdina cupange ora diweneni pangan,dijarke ngono bae nanging ya isih urip. Yen banyune wis reged diganti karo banyu sing anyar pangane saka pangan iwak .

Saka kedadeyan iku Ratri dadi wong sing seneng ingu-ingu kewan maune deweke gething karo kewan jarene among bisa ngrepoti lan ngentek-entekkke wektu nanging jalaran buru sing ngajari yen menusa karo kewan iku isa urip dedampingan yen kudu bisa ngerteni . ingu-ingi ndadekake semangat sing bedha kaya-kaya duweni tanggung jawab lan rasa sing luwih peka marang mahluk ciptaane Gusti lan duweni rasa asih sing luwih tinimbang among tenguk-tenguk lan nganggep sepele marang mahluk liya.

Saka hobine sing mbiyen kepeksa saiki bareng wis lulus lan entok gelar S.Pd. Ratri nyambi usaha peternakan lan pembudidayaan cupang, ora mung cupang deweke uga duwe tambak lele sing bisa gawe nambah-nambahi penghasilan. Cupang lan iwak hiyas didol nyang pengepul ning kutha, yen lele dijarke ana tambak kadang ana warga sing goleki kanggo mantu,utawa kanggo lawuh ana took , padha mara dewe-dewe nyang omahe Ratri.

Dudu sarjana perikanan nanging bisa mbudidayakake iwak hiyas lan lele, ya mung cilikan nanging Ratri sukur martang gusti saka hobi sing awale ora dikepinginake ndadekake rejeki ning buri keroine. Yen kelingan jaman biyen Ratri kudu kesuwun marang Cupang biru (Buru) lan kudu kesuwun marang Edo mantan pacare sing saiki dadi bapak saka Rino lan Elda.

Bocah kembar sing ngancani uripe saiki buah hatine. Sing paling penting iku sukur marang gusti sing menehi dalan kanggo uripe saka dalan sing dijalario cupang biru.

Saiki cupang biru wis duwe putu akih lan bisa gasilake duwit sing mplayan kanggo nambahi blanjan. Wujude wis ora ana nanging semangat la kenangan saka deweke isik ana ing ati lan pikiran. Maturnuwun Buru.

Cupang bae bisa gawe pikirane wong kebukak yen menusa iku kudu andum katresnan lan duweni keikhlasan ning urip apamaneh padha-padha menusa sing duweni akal kudune iya luwih saka kuwi, luwih bisa ngajeni wong liya lan ikhlas ngadepi gesang ana donya iki.